تحلیل مسیر
تحليل مسير يك رويكرد مدلسازي براي تبيين روابط بين متغيرهاي مشاهده شده است. در رويكرد مدلسازي تحليل مسير فرض بر اين است كه متغيرهاي مستقل هيچگونه خطاي اندازهگيري ندارند. در مقابل، ممكن است كه متغيرهاي وابسته داراي خطاي اندازهگيري باشند به گونهاي كه اين مسأله در قالب مولفههای خطا در معادلات مدل در نظر گرفته ميشود. البته، موضوع خطاي اندازه گيري يا مولفه های خطا براي متغيرهاي وابسته در مدلهاي تحليل مسير به اين معني است كه بخشي از واريانس آن متغيرها توسط متغيرهاي مستقل موجود در مدل قابل تبيين نميباشد. يكي از ويژگيهاي مخصوص مدلهاي تحليل مسير اين است كه در آن از متغيرهاي پنهان (مکنون )استفاده نميشود. تحليل مسير، سابقه نسبتاٌ طولاني دارد. اين اصطلاح براي اولين بار در اوايل دهه 1900 توسط يك زيست شناس انگليسي به نام سوول رايت مورد استفاده قرار گرفت (ريكاف و ماركولايدز ، 2006 ) گسترش،روشهاي رگرسيون، و در حقيقت، كاربرد رگرسيون چند متغيري در ارتباط با تدوين بارز مدلهاي علي است. هدف آن بدست آوردن برآوردهاي كمي روابط علي بين مجموعهاي از متغيرهاست. روابط بين متغيرها در يك جهت جريان مييابد و به عنوان مسيرهاي متمايزي در نظر گرفته ميشود. مفاهيم عمده تحليل مسير در بهترين صورت از طريق ويژگي عمده آن يعني نمودار مسير كه پيوندهاي علي احتمالي بين متغيرها را آشكار ميسازد، تبيين ميشود (هومن، 1385)
منبع: مدلسازی معادلات ساختاری در داده های پرسشنامه ای به کمک amos 22 - انتشارات مهرگان قلم
نظرات